Hospicjum domowe czy stacjonarne? Możliwości opieki nad osobami nieuleczalnie chorymi

Jeżeli Ty sam, bądź ktoś z Twoich bliskich, cierpicie na nieuleczalną chorobę, wiesz, że wywraca ona życie do góry nogami: trzeba przeorganizować codzienność, podjąć leczenie, opanować trudne emocje, a także załatwić sprawy rodzinne i majątkowe. Z pomocą przychodzą osoby zaangażowane w opiekę hospicyjną, oswojone z życiem w perspektywie śmierci.

W obliczu cierpienia

Wobec śmiertelnej choroby nie ma prostych rozwiązań. Zarówno osoba chora, jak i opiekunowie, muszą rozważyć w sobie, na co są gotowi. Bywają chorzy, którzy z ulgą idą do hospicjum, a są rodziny, które do ostatnich chwil chcą być razem i opiekować się chorym.

Pod uwagę trzeba brać również „twarde fakty” w postaci stopnia zaawansowania choroby oraz możliwości bliskich pod względem zorganizowania opieki. Warto skontaktować się np. z hospicjami prowadzonymi przez Caritas Diecezji Warszawsko-Praskiej. Łatwiej podjąć decyzję wiedząc, jakie są konkretne propozycje i jakie formalności należy spełnić.

Opieka w hospicjum domowym

Opieka w hospicjum domowym zorganizowana jest tak, aby chory przebywał wśród bliskich, gdzie dobrze się czuje. Oprócz leczenia daje to możliwość pojednania się, wzajemnego zapewnienia o miłości, załatwienia dotąd niezałatwionej sprawy. Paradoksalnie choroba terminalna przynosi siłę do zrobienia rzeczy, na które od lat trudno było się zdobyć.

W ramach działalności hospicjum domowego pielęgniarka odwiedza chorego 2x w tygodniu, zaś lekarz – 2x w miesiącu. Podopieczni nigdy nie są pozostawieni sami sobie – przez 7 dni w tygodniu mogą skontaktować się z zespołem medycznym i poprosić o poradę. W razie konieczności, do chorego pomoc przyjedzie w ciągu kilku godzin lub na drugi dzień.

Opieka w hospicjum stacjonarnym

Placówka stacjonarna zapewnia całodobową opiekę. Jest to konieczne dla pacjentów wymagających specjalistycznej aparatury medycznej i takiej formy podawania leków, która przekracza umiejętności osób niewykwalifikowanych.

Do hospicjum stacjonarnego przyjmuje się również osoby, które są samotne i nie mogą liczyć na pomoc rodziny. Formuła stacjonarna to także właściwe rozwiązanie dla rodzin, które fizycznie i psychicznie są wyczerpane długotrwałą opieką nad chorym i same znajdują się w kryzysie.

Niestety w Polsce największym problemem jest niewystarczająca ilość placówek hospicyjnych. Opieka paliatywna ma głęboki sens, jest prowadzona przez ludzi, którzy chcą i umieją pomóc w sytuacjach granicznych. Sęk w tym, że nie mogą realizować swojego powołania z powodów finansowo-administracyjnych.